24 وهدے مردمان دیست که نه ایسّا اۆدا اِنت و نه آییئے مُرید، ایسّائے شۆهازا بۆجیگان سوار بوتنت و دێم په کَپَرناهوما شتنت.
وهدے آیان گوَرم گوازێنت گِنیسارِتئے شهرا اێر آتکنت.
وهدے ایسّااِش دیست، گۆن آییا گوَشتِش: ”سجّهێن مردم ترا شۆهاز کنگا اَنت.“
ایسّا و مریدان گوَرم گوازێنت و دومی پهناتا گِنیسارِتئے شهرا رَستنت و بۆجیگِش نَنگر کرت.
وهدے ایسّا پِر ترّت، رُمبے مردما وشّاتک کرت، چێا که سجّهێن آییئے رَهچار اَتنت.
ایسّایا گۆن آییا گوَشت: ”او بانُک! چێا گرێوگا ائے؟ کئیی پدا گردئے؟“ مَریَما هئیال کرت بلکێن باگپان اِنت. گوَشتی: ”او واجه! اگن تئو برتگ، منا بگوَش کجا اێرِت کرتگ که من برئوان و آییا دست بگران.“
بۆجیگێا نِشتنت و گوَرمئے آ دستا، دێم په کَپَرناهوما راه گپتنت. نون تهار بوتگ‌اَت و ایسّا اَنگت آیانی کِرّا نئیاتکگ‌اَت.
رندا، دگه لهتێن بۆجیگ چه تِبِریَها هما جاگها آتک و رَست که اۆدا هُداوندێن ایسّایا هُدائے شُگر گپتگ‌اَت و مردمان نان وارتگ‌اَت.
ایسّایا آیانی پَسّئوا گوَشت: ”شمارا راستێنَ گوَشان، اے هاترا منا شۆهاز نکنگا اێت که شما منی مۆجزه و اَجَبَّتێن نشانی دیستگ‌اَنت، پمێشکا منا شۆهاز کنگا اێت که شما نان وارت و سێر کرت.
ایسّایا اے چیزّ هما وهدا گوَشتنت که کَپَرناهومئے کَنیسَها تالیم دئیگا اَت.
ائییدئے رۆچان، یَهودی آییئے شۆهازا اَتنت و جُست و پُرسِشَ کرت که آ کجا اِنت؟
