15 ایسّایا زانت که مردم منا په زۆر برَگ و بادشاه کنگَ لۆٹنت، پمێشکا پدا چه مردمان دور بوت و تهنا کۆها شت.
مردمانی مزنێن مُچّیئے گِندگا رند، ایسّا کۆهێئے سرا سر کپت. وهدے بُرزگا نِشت، مرید هم آییئے کِرّا آتکنت.
ایسّائے پێش‌رُمب و پدرُمبێن مردم، کوکّار کنانا گوَشگا اَتنت: ”هوشیانا، مبارک بات هما که په هُداوندئے ناما کئیت!
”مبارک بات، هما بادشاها که په هُداوندئے ناما کئیت! سُهل و آسودگی مان آسمانا و شان و شئوکت بُرزێن اَرشا.“
ایسّایا گوَشت: ”منی بادشاهی دنیایی بادشاهیے نه‌اِنت. اگن منی بادشاهی دنیایی بادشاهیے بوتێن، منی هِزمتکاران جنْگ کرتگ‌اَت که من یَهودیانی دستا مکپان. بله منی بادشاهی دنیایی بادشاهیے نه‌اِنت.“
من مردمانی داتگێن ستا و اِزّتا نزوران.
اے دگه رۆچا، هما مردم که گوَرمئے آ دستا منتگ‌اَتنت، سرپد بوتنت که چه هما بۆجیگا اَبێد که مُرید سوار بوتگ‌اَتنت، دگه بۆجیگ اۆدا نبوتگ. ایسّا آ بۆجیگا سوار نبوتگ‌اَت و مُرید بے آییا شتگ‌اَتنت.
گڑا ایسّا کۆهێئے سرا سر کپت و گۆن وتی مُریدان همۆدا نِشت.
