13 گڑا ٹُکّرِش چِت و یکجاه کرتنت. آ پنچێن جئوێن نگن که مردمان وارتگ‌اَتنت، چه آیانی سر آتکگێن ٹُکّران دوازده سَپْت پُرّ بوت.
سجّهێن مردمان تان سێرا وارت و مریدان اَنگت چه سر آتکگێن چُنڈان، دوازده سَپْت پُرّ کرت.
”بچکّے همِدا اِنت که پنچ جئوێن نگن و دو ماهیگی گۆن، بله په اینچُک مردما چے بنت؟“
منی هُدا شمئے هر زلورتا وتی جندئے پُرشئوکتێن مال و هستیئے هسابا و ایسّا مَسیهئے برکَتا پورهَ کنت.
