9 آ مرد دْراه بوت، وتی نِپادی زرتنت و راه گپت. اے رۆچ شَبَّتئے رۆچ اَت.
ایسّا نزّیکّا شت، آییئے دستی گپت و پادی کرت. آییئے تَپ کپت، آ وشّ بوت و آیانی هِزمت کنگا لگّت.
هما دمانا آ مرد چه سْیَه‌گَرّا دْراه بوت.
ایسّایا گوَشت: ”برئو که تئیی ایمانا ترا دْراه کرت.“ کۆر هما دمانا بینا بوت و ایسّائے همراهیا رئوان بوت.
اَنچُشی کرت، هما دمانا هۆن بند بوت و چه وتی جسمئے هالتا سرپد بوت که دْراه اِنت.
رَندا ایسّایا اے مرد مزنێن پرستشگاها دیست، گوَشتی: ”بچار، نون که تئو دْراه بوتگئے، چه اِد و دێم گناه مکن. چُش مبیت که گَنترێن بلاهے تئیی سرا بکپیت.“
نون اگن په موسّائے شَریَتئے نپرۆشگا شما شَبَّتئے رۆچا مردێن‌چُکّان سُنّتَ کنێت، چێا منی سرا زهر گپتگێت که من شَبَّتئے رۆچا یکّ مردمے سَرجما دْراه کرتگ؟
شَبَّتئے رۆچ اَت که ایسّایا گِل اَڈّ کرتگ‌اَت و آییئے چمّ رُژنا کرتگ‌اَتنت.
