2-3 چه یَهودیَها دێم په جَلیلا واترّی کرت. چۆناها، ایسّایا وت مردم پاکشۆدیَ نداتنت، اے کار مُریدانَ کرت.
ایسّا و آییئے مُریدِش هم لۆٹتگ‌اَتنت.
اے چیزّان و رَند، ایسّا گۆن وتی مُریدان یَهودیَهئے مێتگ و کلّگان شت و گۆن آیان همۆدا داشتی و پاکشۆدی‌ایَ دات.
گڑا یَهیائے مُرید یَهیائے کِرّا آتکنت و گوَشتِش: ”او استاد! هما مرد که اُردُنئے کئورئے آ دستا گۆن تئو گۆن اَت و تئو آییئے بارئوا گواهی دات، بچار، آ پاکشۆدی دئیگا اِنت و سجّهێن مردم هماییئے کِرّا رئوگا اَنت.“
گڑا هُکمی کرت که ایسّا مَسیهئے ناما پاکشۆدی دئیگ ببنت. رَندا آیان، چه پِتْرُسا دَزبندی کرت تان لهتێن رۆچا آیانی گوَرا بجَلّیت.
