20 چێا که آ مردم که سِلّێن کارانی راها زوریت، چه رُژناییا نپرتَ کنت و وتا چه رُژنا دورَ داریت که آییئے کار و کِرد زاهر مبنت.
چیا که چه اَدب و تالیما بێزار ائے و منی هبرا پُشتا دئورَ دئیئے.
اے هبرانی سرا شَریَتئے کازیێا گوَشت: ”او استاد! تئو گۆن وتی اے هبران، مارا هم بےاِزّت کنگا ائے.“
بله آ که راستیئے راها زوریت، دێم په رُژناییا کئیت تانکه زاهر ببیت که آییئے کار هُدایی بوتگ‌اَنت.
دنیا چه شما نَپرت کرتَ نکنت بله چه من نَپرتَ کنت، چێا که من دنیائے مردمانی بارئوا گواهیَ دئیان که آیانی کار سِلّ اَنت.
