10 ایسّایا گۆن آیان گوَشت: ”چه همے ماهیگان کَمُّکے بیارێت که انّون شما گپتگ‌اَنت.“
آ، چه شادمانیا هئیران و هَبَکّه بوتنت و باوَرِش نکرت. گڑا، جُستی کرت: ”گۆن شما په ورگا اِدا چیزّے هست؟“
شَمون‌پِتْرُس بۆجیگا شت و دامی دێم په هُشکیا کَشّت. دام چه ماهیگا پُرّ اَت، یکّ سَد و پنجاه و سئے مزنێن ماهیگی مان اَت، بله ماهیگان دام ندِرتگ‌اَت.
گڑا ایسّا آتک، نگنی زرت و آیانا داتی، همے ڈئولا ماهیگی هم بهر کرتنت.
وهدے هُشکیا رستنت، چه بۆجیگا اێر آتکنت. رۆکێن اِشکرِش دیست و اِشکرانی سرا ماهیگ اێر اَت. نگن هم هست‌اَت.
ایسّایا نگن زرتنت، هُدائے شُگری گپت و نِشتگێن مردمانی سرا بهری کرتنت، ماهیگ هم اَنچُش. هرکَسا همینچُک که لۆٹت، داتی.
”بچکّے همِدا اِنت که پنچ جئوێن نگن و دو ماهیگی گۆن، بله په اینچُک مردما چے بنت؟“
