29 زَرّ یَهودائے کِرّا اێر اَتنت، پمێشکا لهتێنا گُمان کرت که بلکێن ایسّا آییا گوَشگا اِنت که برئو و هرچے په ائییدا پکار اِنت بگر، یا گریب و نێزگاران چیزّے بدئے.
سَرگوَزئے ائییدا یکّ و دو رۆچ پَشت کپتگ‌اَت. ایسّایا زانت که هما ساهت و دمان آتکگ که من اے جهانا یله بدئیان و پتئے کِرّا برئوان. آییا وتی مردم اے جهانا دۆست داشتگ‌اَتنت و تان وتی اُمرئے آهِری دمانا په دل دۆستیَ داشتنت.
بله چه پَرزۆنَگئے سرئے نِشتگێن مردمان کَسّا نزانت که گۆن اے هبرا آییئے مراد چے اِنت.
آیان چه ما بَسّ همینچک لۆٹت که نێزگاران بێهئیال مکنێن و من وت هم چه پێسرا په هُبّ و واهگے همے کارا کنگا اَتان.
