12 سجّهێنانی پادانی شۆدگا رند، وتی کَباهی گوَرا کرت و پَرزۆنَگئے سرا پدا نِشت و گوَشتی: ”شما زانێت که من په شما چے کرت؟
بارێن، شما اے سجّهێن هبران سرپد بوتێت؟“ آیان پَسّئو دات: ”جی هئو.“
پدا گوَشتی: ”اگن شما اے مِسالا سَرکِچَ نئوَرێت، گڑا آ دگه مِسالان چۆن زانتَ کنێت؟
بارێن، کئے مستر اِنت؟ هما که نِشتگ و ورگا اِنت، یا هما که هِزمت کنگا اِنت؟ البت، هما که نِشتگ و ورگا اِنت. بله من شمئے نیاما، هِزمتکارێئے ڈئولا آن.
ایسّا چه ورگئے سرا پاد آتک، وتی کَباهی کشّت و لانکیگے سْرێنا بستی.
ایسّایا پَسّئو تَرّێنت: ”انّون تئو نزانئے من چے کنگا آن، رَندا سَرپدَ بئے.“
