22 هما سجّهێن سُرِنده که هُشکێن زمینا اَتنت، هما که زِندئے ساهِش مان اَت، بێران بوتنت.
هُدایا زمینئے وَکشیێن هئیوان آیانی جندئے تَهرئے هسابا، دَلوَت آیانی جندئے تَهرئے هسابا و زمینئے سرا لاپکَشّێن جانوَر آیانی جندئے تَهرئے هسابا جۆڑ کرتنت. هُدایا دیست که اے کار شَرّ بوت.
هُداوندێن هُدایا چه زمینئے هاکا مردمے جۆڑ کرت، آییئے پۆنزا زِندئے ساهی دَمِت و اے مردم سَهدارے بوت.
من دنیایا اَنچێن هار و توپّانے کاران که آسمانئے چێرئے سجّهێن سَهدارَ مِرنت، هر سَهدار که دمَ کَشّیت، بێرانَ بیت. هرچے که زمینئے سرا هست، سجّهێنَ مِرنت.
