10 هپت رۆچا رند زمینئے سرا هار و توپّانے آتک.
من دنیایا اَنچێن هار و توپّانے کاران که آسمانئے چێرئے سجّهێن سَهدارَ مِرنت، هر سَهدار که دمَ کَشّیت، بێرانَ بیت. هرچے که زمینئے سرا هست، سجّهێنَ مِرنت.
هپت رۆچا رند، اَنچێن هئورے گوارێنان که تان چِلّ رۆچ و چِلّ شپا گواریت و من وتی جۆڑ کرتگێن سجّهێن سَهداران چه زمینا گار و گُمسارَ کنان.“
جُتک جُتکا، نرێنے و مادگێنے، نوهئے کِرّا آتک و بۆجیگا پُتِرت، هما پئیما که هُدایا نوه هُکم داتگ‌اَت.
آ رۆچان، مردم وَرد و نۆش و سانگ و سورا دَزگٹّ اَتنت تان هما رۆچا که نوه بۆجیگا سوار بوت. رَندا، مزنێن هار و توپّانا سجّهێن مردم گار و بێگواه کرتنت.
