1 زمینئے سرا، مردم که گێش بئیان بوتنت و جنێن‌چُکِّشَ آورت،
هُدایا آ، برکت دات و گوَشتنت: ”چُکّ و بَر کنێت، باز ببێت و زمینا پُرّ کنێت و زمینئے سرا هاکمی بکنێت. دریائے ماهیگ، آسمانئے مُرگ و زمینئے سجّهێن سُرِندَهانی سرا هاکمی بکنێت.“
نوهئے اُمر 500 سال بوت و رندا چه آییا سام و هام و یاپِت پێدا بوتنت.
هُدائے مردێن‌چُکّان دیست که جنکّ شَررنگ و زێبا اَنت. گڑا په وت جنکِّش گچێنَ کرت و زُرت.
