11 وهدے اۆدئے نندۆکێن کَنهانیان اَتادئے جۆهانا داشتگێن اے پُرس دیست، گوَشتِش: ”مِسریان بلاهێن پُرسے داشتگ.“ پمێشکا آ جاگه که اُردُنئے کئورئے نزّیکّا اِنت، آ جاگهئے نامِش آبِل‌مِسراێم کرت.
اِبرام و لوتئے شپانک اَڑِتنت. آ زمانگا کَنهانی و پِریزّی هم اے سرڈگارا جَهمنند اَتنت.
اِبراهێما گوَشت: ”هچبر منی چُکّا اۆدا پِر مترّین.
گڑا آکوبا گۆن شَمون و لاویا گوَشت: ”شما منا اَزابے سرا دات که شما منا اے مُلکئے مردم، بزان کَنهانی و پِریزّیانی دلا سْیَه‌رو کرت. ما کَمُّک اێن و اگن اے مردم وتی زۆرا یکّ بکننت و منی سرا اُرُش بکننت، من و منی لۆگئے مردم تباهَ بێن.“
وهدے آ اُردُنئے کئورئے نزّیکّا اَتادئے جۆهانا سر بوتنت، کوکّارِش کرت و زارِش جت. ایسُّپا اۆدا هپت رۆچا په وتی پتا پُرس داشت.
گڑا آکوبئے چُکّان هما پئیم کرت که پتا هُکم داتگ‌اَتنت.
