9 ایسُّپا گوَشت: ”اے منی چُکّ اَنت، هُدایا همِدا منا داتگ‌اَنت.“ اِسراییلا گوَشت: ”منی کرّا بیارِش که برکتِش بدئیان.“
وشتامێن ورگے په من تئیار کن و بیار که بوَران و چه مرکا پێسر ترا برکت بدئیان، اَنچێن ورگے که منا دۆستَ بیت.“
آکوب آییئے سرا زهر گِپت و گوَشتی: ”زانا من هُدا آن که تئیی دێمُن داشتگ که چُکّ مئیارئے؟“
وهدے ایسّوا وتی چمّ چست کرتنت و جنێن و چُکّی دیستنت، گوَشتی: ”اے کئے اَنت که ترا گۆن اَنت؟“ آکوبا گوَشت: ”اے هما چُکّ اَنت که هُدایا چه وتی بَکشِندَهیا تئیی کسترارا داتگ‌اَنت.“
اے اِسراییلئے دوازدهێن کَبیله اَتنت و اے هما هبر اَتنت که آیانی پتا برکت دئیگئے وهدا گۆن آیان کرتنت. هر یکّێارا هماییئے هسابا برکتی دات.
چُکّ چه هُداوندئے نێمگا میراس اَنت و پدرێچ چه هماییئے نێمگا مُزّ.
