7 وهدے من چه پَدّانا پِر ترّگا اَتان و اِپراتئے رسگا اَنگت کَمّے راه پَشت کپتگ‌اَت، راها، کَنهانئے مُلکا راهیلئے مَرکئے سۆک منی سرا کپت. من راهیل همۆدا اِپراتئے راها کبر کرت.“ اِپرات بئیت‌لَهِم اِنت.
اِساکئے اُمر چِلّ سال اَت وهدے گۆن رِبِکّایا سوری کرت. رِبِکّا، بِتوێل اَرَماییئے جنکّ و لابان اَرَماییئے گهار اَت. بِتوێل پَدّان‌اَرامئے مردمے اَت.
آکوب که چه پَدّان‌اَراما پِر ترّگا اَت، شِکێمئے شهرا کَنهانئے سرڈگارا په سلامتی سر بوت و شهرئے نزّیکّا اُردی کرت.
آکوبا آییئے کبرئے سرا شَکّے مِکّ کرت و همے شَکّ تان رۆچِ مرۆچیگا راهیلئے کبرئے نِشانی اِنت.
آکوب که چه پَدّان‌اَراما آتک، هُدا پدا آییئے دێما زاهر بوت و آکوبی برکت دات.
تئیی چه اِشان و رَندتِری چُکّ تئییگَ بنت، بله وتی برات اِپراێم و مَنَسیئے نامئے سرا پَجّاه آرگَ بنت و همے براتانی نامئے سرا میراسِشَ رسیت.
چه رامَهئے شهرا کوکّارے گۆشان کپت، مۆتک و زاریے مزنێن، راهیلا په وتی چُکّان گِرێت، کسێئے تسلّا‌یی نزُرت، چێا که آ نمنتگ‌اَتنت.
