7 گڑا ایسُّپا وتی پت آکوب پِرئونئے کرّا آورت و پَجّارێنت و آکوبا پِرئون برکت دات.
آییا اِبرام برکت دات و گوَشت: ”اِبرام! ترا چه بُرزین اَرشئے هُدا، آسمان و زمینئے اَڈّ کنۆکئے نێمگا برکت برسات.
آکوب وتی پت اِساکئے کرّا مَمرِها، کِریَه‌اَربهئے شهرا بزان هِبرونا آتک، همۆدا که اِبراهێم و اِساکا دَرامدانی پئیما زِند گوازێنتگ‌اَت.
گڑا آکوبا پِرئون برکت دات و چه پِرئونئے کِرّا در آتک و شت.
پِرئونا چه آکوبا جُست کرت: ”ترا چُنت سال اِنت؟“
وتی رمگ و گۆرُمان هم برێت گۆن، هما پئیما که شما وت گوَشتگ. په من هم برکت بلۆٹێت.“
وهدے شام ورگا اَتنت ایسّایا نگنے زرت، هُدائے شُگری گپت، چُنڈ چُنڈ کرت و مریدانا داتی. گوَشتی: ”بزورێت و بوَرێت، اے منی جسم اِنت.“
نگنی هم زرت، هُدائے شُگری گپت، چُنڈ چُنڈی کرت، مریدانا دات و گوَشتی: ”اے منی جسم اِنت که په شما کُربانیگَ بیت، اے رسما په منی یات و یاتمانا برجاه بدارێت.“
هرکَسا اِزّت بدئیێت و په باوَرمندان هاسێن مِهرے دلا بدارێت، وتی زِندا په هُداتُرسی بگوازێنێت و بادشاها شرپ بدئیێت.
