شما بگوَشێت که ’تئیی کَستر چه کَسانیا شپانک و مالدار بوتگاَنت، وتی پت و پیرُکانی پئیما.‘ گڑا شمارا اے اجازتَ رسیت که گۆشِنئے دَمگا جَهمنند ببێت که مِسریانی نِزّا سجّهێن شِپانک بَژّناکێن مردم اَنت.“
گۆن آییا چُش گوَشتی: ’تئیی چُکّ و اۆبادگ اَنچێن مُلکێا که آیانی وتیگ نهاِنت، دَرامد و بێگانگَ بنت و تان چار سد سالا، دگرانی چێردستیا گُلام و بےاِزّت کنگَ بنت.‘