27 ایسُّپئے مردێن‌چُکّ که مِسرا پێدا بوتگ‌اَتنت، دو اَتنت. آکوب که مِسرا آتکگ‌اَت، آییئے هاندان سَرجمیا هپتاد مردم اَت.
گڑا آکوبا گۆن شَمون و لاویا گوَشت: ”شما منا اَزابے سرا دات که شما منا اے مُلکئے مردم، بزان کَنهانی و پِریزّیانی دلا سْیَه‌رو کرت. ما کَمُّک اێن و اگن اے مردم وتی زۆرا یکّ بکننت و منی سرا اُرُش بکننت، من و منی لۆگئے مردم تباهَ بێن.“
آکوبئے هما مردێن‌چُکّ که هر یکّێا وتی لۆگئے مردم زرتنت و گۆن آکوبا مِسرا شت گۆن، آیانی نام اِش اَنت:
آکوبئے چُکّ و نماسگ سَرجمیا هپتاد اَتنت. ایسُّپ چه پێسرا مِسرا اَت.
هُدایا گۆن موسّایا گوَشت: ”بُرزاد، منِ هُداوندئے بارگاها بیا. تئو و هارون و ناداب و اَبیهو و اِسراییلئے هپتاد کماش بیاێت و چه دورا پرستش کنێت.
گڑا ایسُّپا په وتی پت آکوبا کُلئو راه دات که آ گۆن وتی سَرجمێن کَهۆل و هاندانا که هپتاد و پنچ مردم اَتنت، بلَڈّیت و مِسرا بیئیت.
