33 گڑا، او منی واجه! بِلّ که اے بچکّئے بدلا تئیی کَستر اِدا بمانیت و تئیی گُلامیا بکنت و اے بچکّ گۆن وتی براتان پِر بترّیت.
پێشکارا گوَشت: ”شَرّ اِنت. هرچے که شما گوَشێت، بله هرکَسئے کِرّا که اے در کپت، آ منی گُلامَ بیت و اے دگه بێمئیارَ بێت.“
پتئے کرّا تئیی کَسترا اے بچکّئے سلامتیئے زِمّه زرتگ. من گۆن پتا گوَشت: ’منی پت! اگن من تئیی چُکّ پدا په تئو نئیاورت، تان زندگ آن تئیی گنهکار آن.‘
من چۆن وتی پتئے کرّا بے اِشیا شتَ کنان؟ من آ رۆچا مگنداتان که پتئے سرا چُشێن مُسیبتے بیئیت.“
نون اگن بوتَ کنت اِشانی گُناها ببَکش، بله اگن نبَکشئے، گڑا منی ناما چه هما کتابا در کن که تئو نبشته کرتگ.“
درێچا وتی همرَگ و همزاتێن براتانی هاترا، من نالت کنگ بوتێنان و چه مَسیها بسِستێنان.
ما مِهر اے پئیما پَجّاه آورت، چێا که مَسیها وتی جان، په مئیگی نَدر کرت، تانکه ما هم وتی جانا په براتان نَدر بکنێن.
