22 ما گۆن تئوِ واجها گوَشت: ’بچکّ وتی پتا یله داتَ نکنت. اگن پتا یله بدنت، پتیَ مریت.‘
بله آکوبا گوَشت: ”منی چُکّ گۆن شما نئیئیت گۆن. آییئے برات مُرتگ و بَسّ جندی پَشت کپتگ. اگن شمئے اے سپرا تاوانے برسیتی، من چه گَمانَ مِران و منی پیرێن سرئے هۆن شمئے گردنا بیت.“
گڑا تئو گۆن وتی کَستران گوَشت: ’آییا منی کرّا بیارێت که گۆن وتی جندئے چمّان بگندانی.‘
بله تئو گۆن وتی کَستران گوَشت: ’اگن شما وتی براتا مئیارێت گۆن، منی دێما مکپێت.‘
اگن چُکّ گۆن ما گۆن مبیت و من وتی پتئے کرّا، بزان تئیی هِزمتکارئے کرّا پِر بتَرّان و منی پت بگندیت که اے گۆن نه‌اِنت، گڑا مئے پت، تئیی هِزمتکارَ مِریت که ساهی گۆن همِشیا بَستگ. و آییئے پیرێن سرئے هۆن تئیی کَسترانی گردنا بیت.
