16 یَهودایا گوَشت: ”منی واجه! ما گۆن تئو چے گوَشتَ کنێن؟ چے بگوَشێن؟ چِه پئیما وتی بێمئیاریا پێش بدارێن؟ هُدایا تئیی کَسترانی رَدێن کار پاشک کرتگ. منی واجه! نون ما تئیی گُلام اێن. مئے جند هم و هما مردم هم که پیاله آییئے کِرّا در کپتگ.“
اَدل تئیی جندئیگ اِنت، او هُداوند! بله ما مرۆچان پَشَل و سرجَهل اێن. یَهودائے مردم، اورشَلیمئے جَهمنند و سجّهێن اِسراییل اَنچُش اِنت، هما که نزّیکّ و گوَران اَنت و هما که دور اَنت. اے، تئو سجّهێن مُلکان گلّێنتگ‌اَنت که گۆن تئو بے‌وپایی‌اِش کرتگ.
