یَهودایا گوَشت: ”منی واجه! ما گۆن تئو چے گوَشتَ کنێن؟ چے بگوَشێن؟ چِه پئیما وتی بێمئیاریا پێش بدارێن؟ هُدایا تئیی کَسترانی رَدێن کار پاشک کرتگ. منی واجه! نون ما تئیی گُلام اێن. مئے جند هم و هما مردم هم که پیاله آییئے کِرّا در کپتگ.“
وهدے مهلوکا دیست که موسّایا چه کۆها اێر کپگا سکّ دێر کرت، هارونئے چپّ و چاگردا مُچّ بوتنت و گوَشتش: ”بیا، په ما هُدا اَڈّ کن که راها چه ما پێسَر ببنت، چێا که آ مَرد، موسّا که مارا چه مِسرا دری کرت و آورتی، نزانێن آ چۆن بوت.“
