33 برات، ایسُّپئے دێما اُمرئے هسابا نادێنگ بوتگ‌اَتنت، مستر مسترێنا بگر تان کَستر کَسترێنا. ائولی چُکّ وتی پێدائِشی هَکّئے هسابا و کَسترێن، وتی کَستریئے هسابا. پمێشکا برات په هئیرانی یکدومیا چارگا اَتنت.
وهدے ایسُّپا وتی برات دیستنت، پَجّاهی آورتنت، بله آیانی دێما زاهری نکرت. گۆن آیان په ترُندی هبری کرت و جُستی کرت: ”شما چه کجا آتکگێت؟“ آیان پَسّئو دات: ”چه کَنهانئے مُلکا، دانئے زورگا آتکگێن.“
پێشکار پٹّگا لگّت. چه مسترێنا بُنگێجی کرت و کَسترێنا هلاس. پیاله چه بِنیامینئے گۆنیا در کپت.
گۆن پتا گوَشتی: ”منی پت! چۆ مکن. منی ائولی چُکّ اِش اِنت. وتی راستێن دستا اِشیئے سرا اێر کن.“
آیانی پێدا بئیگئے رِد و بندئے هسابا شَش نام یکّ سِنگێئے سرا و آ دگه شَشێن نام دومی سِنگئے سرا ببنت.
وهدے ایسّایا اے هبر اِشکت، هئیران بوت و گۆن وتی همراهان گوَشتی: ”شمارا راستێنَ گوَشان که اِسراییلیانی نیاما هم من چُشێن مُهرێن سِتک و باور ندیستگ.
