22 ما په وراکئے گِرَگا دگه نُگره هم آورتگ گۆن. نزانێن بارێن کئیا اے نُگره پدا مئے گۆنیان مان کرتگ‌اَنت.“
راها شپا گِپتنت و یکّ جاگهێا منزلِش کرت. وهدے چه آیان یکّێا وتی گۆنیئے دپ پچ کرت که په وتی هرا کاه و کدیمے بکشّیت، دیستی که منی نُگره گۆنیئے دپ دپا اێر اَنت.
دو سَری نُگره بَرێت گۆن که شمارا هما نُگره پدا دئیگی اَنت که شمئے گۆنیانی دپ دپا اێر کنگ بوتگ‌اَتنت. بلکێن په رَدی چۆ بوتگ.
پِر تَرّگا ما شپا یکّ جاگهێا داشت. ما وتی بار که بۆتکنت، دیستِن که چه ما هرکَسئے نُگره سَرجمیا آییئے جندئے گۆنیئے دپ دپا اێر اَنت. نون ما اے نُگره پدا آورتگ‌اَنت گۆن.
پێشکارا گوَشت: ”پَرواه نێست. متُرسێت. شمئیگ و شمئے پتئے هُدایا اے گَنج گۆنیان مان کرتگ. شمئے نُگره منا رَستگ‌اَنت.“ نون شَمونی آیانی کِرّا آورت.
