1 وهدے آکوبا دیست که مِسرا دان هست، گۆن وتی چُکّان گوَشتی: ”چێا نِشتگ و یَکدومیا چارگا اێت؟
سَرجمێن دنیا په دانئے گِرَگا مِسرا ایسُّپئے کِرّا آتک، چێا که سجّهێن دنیایا گرانێن ڈُکّالے کپتگ‌اَت.
من اِشکتگ که مِسرا دانَ رسیت. برئوێت و دان بگرێت که زندگ بمانێن، شُدا ممِرێن.“
وهدے سجّهێن مردمان دیست که گْرند و گِرۆک اِنت و کرنائے تئوار اِنت و دوتّێا کۆه پۆشِتگ، چه تُرسا لَرزِت و دور اۆشتاتنت.
اِسراییلی کارمستران زانت که ما جنجالێا کپتگێن که مارا گوَشنت شمئے جتگێن هِشت چه هر رۆچیگێن گیشّێنتگێن کِساسا کَمتر مبنت.
وهدے آکوبا زانت که مِسرا دان و گندمَ رسیت، مئے پت و پیرُکی ائولی برا په ورد و وراکئے گِرگ و آرگا همۆدا راه داتنت.
منی تالیمانی تها چیزّے گێش کنگئے بدَلا، آ سرپد بوتنت که سُنّت نکرتگێنانانی کرّا وشّێن مِستاگئے جار جنگئے زِمّه منا دئیگ بوتگ، اَنچُش که سُنّت کرتگێنانی کرّا اے جارئے جنگئے زِمّه پِتْرُسا دئیگ بوتگ.
