23 لَمێکا گۆن وتی جَنان گوَشت: ”او آدَه و زِلَّه! منی تئوارا گۆش دارێت. او لَمێکئے جَنان! منی گپّان گۆش دارێت. یکّ مردێا منا ٹَپّیگ کرت و من آ کُشت، وَرناێن مردے که منا ٹَپّیگی کرتگ‌اَت.
چه زِلَّها، توبال‌کائِن پێدا بوت که بْرنج و آسِنئے وڑ وڑێن ائوزار و سامانانی اَڈّ کنۆک اَت. توبال‌کائِنئے گهارئے نام نَهمَه اَت.
او بێرگیرێن هُدا! او هُداوند! او بێرگیرێن هُدا! وتی شان و شئوکتا زاهر کن.
مردم مَکُش.
