9 بله اۆنانا زانت که اے منی جندئے پَدرێچَ نبیت، پمێشکا وهدے گۆن وتی براتئے جَنا یکجاهَ بوت، وتی مَرزی‌ای ڈَنّا رێتکنت که په براتا پَدرێچے پێدا مکنت.
آییئے اے کار هُداوندئے چمّان رَدێن کارے اَت، پمێشکا اۆنانی هم مَرکئے دپا دات.
یکّ وهدے ما هم بےاَگل و ناپرمان و گُمراه بوتگێن و هر پئیمێن بدێن واهگ و هئوا و هئوَسانی گلام بوتگێن. ما وتی زند بدکاری و هسدّئے تها گوازێنتگ. نَپرتئے هکدار بوتگێن و ما گۆن یکدومیا نَپرت کُرتگ.
بله اگن شمئے دلا تهلێن هَسَدّ و وتگَرَزی مان اِنت، گڑا پَهر مکنێت، درۆگ مبندێت و اے راستیا بمَنّێت.
چێا که هر جاه هَسَدّ و وتگَرَزی ببیت، اۆدا پِتنه و آشۆپ و دگه هر ڈئولێن گَندگیَ بیت.
هئیالَ کنێت که پاکێن کتابا مُپت و ناهودگ گوَشتگ: ”روهے که هُدایا مئےشمئے جسم و جانا دَمِتگ، تان هَسَدّئے کِساسا په ما هُدۆناک اِنت“؟
