32 نون ایسُّپئے ڈئولدارێن کباهِش پتئے کِرّا برت و گوَشتِش: ”ما اے چِتگ. بچاری، بارێن تئیی چُکّئے کَباه نه‌اِنت؟“
بیاێت نون کُشێن و چه اے چاتان یکّێا دئوریَ دئیێن، گوَشێن رسترێا وارتگ. گڑا چارێن که چه آییئے وابان چے درَ کئیت.“
اِسراییلا ایسُّپ چه وتی آ دگه سجّهێن چُکّان دۆست‌تر اَت، چێا که ایسُّپ آییئے پیرانسَریئے چُکّ اَت. په ایسُّپا سکّێن ڈئولدارێن کَباهے اَڈّی کناێنت.
گڑا پَسے هلارِش کرت، ایسُّپئے کباهِش زرت و پَسئے هۆنان جَت.
آکوبا کباه پَجّاه آورت، گوَشتی: ”اے منی چُکّئے کباه اِنت. چُکّ رسترێا وارتگ. اَلّما ایسُّپ ٹُکّر ٹُکّر بوتگ.“
وهدے تامارا برَگا اَتنت، په وتی ناکۆا پئیگامے راهی دات و گوَشتی: ”اے چیزّانی واهندا منا لاپ‌پُرّ کرتگ. بچار، بارێن اے مُهر و مُهرئے بند و اَسائے واهندا پَجّاهَ کارئے؟“
بله تئیی اے چُکّا تئیی مال گۆن کَهبگێن جنێنان گار و گارت کرتگ و تئو په آییئے پِر تَرّگا پابُندی گوَسک کُشتگ.‘
