19 وت‌مان‌وتا گوَشتِش: ”بچارێت، وابانی واجه پێداک اِنت.
وابے دیستی تَه پَدانکے که یکّ سَرے زمینا اِنتی و دومی سَر آسمانا و هُدائے پرێشتگ سرَ کپنت و اێرَ کپنت.
برات گۆن ایسُّپا هَسَدّیگ اَتنت، بله پتئے هئیال مُدام گۆن ایسُّپئے واب و هبران اَت.
براتان ایسُّپ چه دورا دیست و آییئے سر بئیگا پێسر په آییئے کُشَگا پَندَلے سازِتِش.
بیاێت نون کُشێن و چه اے چاتان یکّێا دئوریَ دئیێن، گوَشێن رسترێا وارتگ. گڑا چارێن که چه آییئے وابان چے درَ کئیت.“
ایسُّپا وابے دیست و وهدے وتی براتی هال داتنت، آییئے براتان چه ایسُّپا گێشتر نپرت کرت.
تیرکَمان جنۆکان په زهرناکی آییئے سرا اُرُش کرت و په بدواهی تیرِش جت.
