16 ایسُّپا گوَشت: ”وتی براتان. تئو زانئے رَمگا کُجا چارێنگا اَنت؟“
گۆن یکّ مردێا دُچار کپت. مَردا دیست که ایسُّپ گیابانا سرگردان اِنت، جُستی کرت: ”تئو چے شۆهاز کنگا ائے؟“
مردا پَسّئو دات: ”چه اِدا شتگ‌اَنت. من اِشکت، آ گوَشگا اَتنت: ’دۆتانا برئوێن.‘“ گڑا ایسُّپ هما نێمگا دێم په براتان شت. دۆتانا دری گێتکنت.
هئو! انسانئے چُکّ په گُنهکار و گارێنانی شۆهاز و رَکّێنگا آتکگ.“
