20 آکوبا آییئے کبرئے سرا شَکّے مِکّ کرت و همے شَکّ تان رۆچِ مرۆچیگا راهیلئے کبرئے نِشانی اِنت.
همے جاگها که هُدایا گۆن آییا هبر کرتگ‌اَت، آکوبا اۆدا سِنگئے چێدَگے اَڈّ کرت و سِنگئے سرا رێچگی کُربانیگی رێتک و رۆگنی هم پِر رێتک.
آکوب که چه پَدّان‌اَراما آتک، هُدا پدا آییئے دێما زاهر بوت و آکوبی برکت دات.
وهدے من چه پَدّانا پِر ترّگا اَتان و اِپراتئے رسگا اَنگت کَمّے راه پَشت کپتگ‌اَت، راها، کَنهانئے مُلکا راهیلئے مَرکئے سۆک منی سرا کپت. من راهیل همۆدا اِپراتئے راها کبر کرت.“ اِپرات بئیت‌لَهِم اِنت.
