3 شِکێمئے دل گۆن آکوبئے جنکّ دینَها لگّت و آ، دینَهئے مِهرا گِرپتار بوت و گۆن دینَها نرم نرما هبری کرت.
آ مُلکئے هاکم هَمۆرئے چُکّ شِکێما که دینَه دیست، دینَهی بُرت و په زۆر گۆن آییا وپت و وابی کرت. هَمۆر، هێوی ٹَکّئے مردمے اَت.
شِکێما گۆن وتی پت هَمۆرا گوَشت: ”منا گۆن همے جنکّا سور دئے.“
گڑا متُرسێت. من شمئے و شمئے چُکّانی زلورتان پورهَ کنان.“ براتی دلجَمی داتنت و گۆن آیان په شَرّی هبری کرت.
