12 بانۆرئے هَکمِهرا بگوَشێت و هر مالے که لۆٹێت، همینچُک که گوَشێت، من شمارا دئیان. بَسّ اے جنکّا گۆن من سور بدئیێت.“
گڑا هِزمتکارا نُگره و تِلاهئے سَهت و زێور و لهتێن گُد آورت و رِبِکّایارا دات. رِبِکّائے برات و ماتی هم گران‌کیمّتێن ٹێکی داتنت.
آکوبا راهیل دۆست بوت، گوَشتی: ”اگن منا وتی کَسترێن جنکّ راهیلا بدئیئے، من په تئو هپت سالا کارَ کنان.“
تئیی لۆگا بیست سالا منی هال همے بوتگ. من چارده سال تئیی دوێن جنکّانی هاترا په تئو کار کرتگ و شش سال تئیی رمگانی هاترا. اَنگت تئو ده رندا منی مُزّ بدل کرتگ.
شِکێما گۆن دینَهئے پت و براتان گوَشت: ”منی سرا مهربان ببێت. هرچے لۆٹێت، شمارا دئیان.
آکوبئے چُکّان گۆن شِکێم و آییئے پت هَمۆرا په مَکّاری هبر کرت، چێا که شِکێما آیانی گهار دینَه زِنا کرتگ‌اَت.
بله اگن اے کار واهُندئے دێما بوت، گڑا مَلام پُرّ کنگ مبیت. اگن دَلوَت په کرێه زورگ بوتگ، گڑا کرێهئے جند بَسّ اِنت.“
گوَشتِش: ”اِدا مئے کِرّا تهنا پنچ نان و دو ماهیگ هست.“
