14 منی دَزبندی اِنت که منی واجه چه وتی کَسترا پێسر برئوت و من نرم نرما رمگ و گۆرُمان سَر دئیانَ کنان و چُکّانی گامان آیانَ بان، تانکه سَهیرئے سرڈگارا وتی واجهئے کِرّا سر ببان.“
چه وت و پێسر کاسدی سَهیرئے سرڈگارا، اِدومئے دَمگا وتی برات ایسّوئے کرّا راه داتنت و
کاسِدی هُکم داتنت که: ”منی واجهێن ایسّوا بگوَشێت که تئیی کستر آکوبَ گوَشیت که تان اے وهدی من لابانئے کرّا دَرامدێئے پئیما نِندۆک بوتگان.
بله آکوبا گوَشت: ”منی واجه! تئو زانئے چُکّ کَسان و نازُرک اَنت و پَس و گۆک هم زاتَگ‌اَنت و شیری اَنت. اگن یکّ رۆچێا هم اِشان په ترُندی بَران بکنێن، سجّهێن دَلوَتَ مرنت.
ایسّایا هُدائے هبر اَنچێن مِسال و دَروَرانی تها گۆن آیان درشانَ کرتنت که آ سرپد بوت بکننت.
ما که زۆرمند اێن، باید اِنت نِزۆرێن باورمندانی کَمزۆریان وتی بَڈّا بزورێن و بَسّ وتی جندئے وشّیانی رندا مبێن.
