22 هما شپا آکوب پاد آتک، وتی دوێن جَن، دوێن مۆلد و یازدهێن مردێن‌چُکّی زُرتنت و چه یَبوکئے کئورئے شۆنا گوَست.
نون آکوبا گۆن لابانا گوَشت: ”منی زالا منا بدئے. منی هپتێن سال سَرجم بوتگ‌اَنت و نون من گۆن آییا هۆر بئیگَ لۆٹان.“
گڑا آکوبئے سئوگات چه آییئے جندا پێسر شتنت و جندی شپا اُردگاها جَلِّت.
اے سجّهێنی چه کئورا گوازێنتنت. وتی سجّهێن مال و مَڈّی‌ای هم گوازێنتنت.
وهدے راهیلئے مَرکئے ساهت آتک و آییئے اَرواه بال کنگا اَت، وتی چُکّئے نامی بِن‌اونی کرت، بله پتا چُکّئے نام بِنیامین کرت.
اگن کَسے وتی سیاد و وارسانی، هاس وتی جندئے لۆگئے مردمانی هئیالداریا مکنت، بزان که آییا چه وتی ایمانا اِنکار کُرتگ و چه ناباوَرێا گَنتر اِنت.
