17 آکوبا ائولی هِزمتکار هُکم دات و گوَشت: ”منی برات ایسّو که گۆن تئو دُچارَ کپیت و جُستَ کنت: ’تئو کئیی مردم ائے؟ کجا رئوگا ائے؟ اے مال و دَلوَت که ترا گۆن اَنت، کئییگ اَنت؟‘
آییا اے، گَلَگ گَلَگ کرت و وتی هِزمتکارانی دستا داتنت و گوَشتی: ”چه من پێسر بێت و گَلَگان چه یکدومیا دور دور بدارێت.“
بگوَشی: ’اے تئیی کَستر آکوبئیگ اَنت. اے سئوگات اَنت که په منی واجه ایسّوا راهی داتگ‌اَنت و آکوبئے جند پُشتا پێداک اِنت.‘“
آکوبئے جند چه سجّهێنان دێما شت و هپت رندا په اَدب سَری جَهل کرت تانکه وتی براتئے نزّیکّا سر بوت.
