16 آییا اے، گَلَگ گَلَگ کرت و وتی هِزمتکارانی دستا داتنت و گوَشتی: ”چه من پێسر بێت و گَلَگان چه یکدومیا دور دور بدارێت.“
سی ڈاچی گۆن هِرّان، چِلّ مادَگ و ده کاییگِر، بیست مادیان و دَه لاگ.
آکوبا ائولی هِزمتکار هُکم دات و گوَشت: ”منی برات ایسّو که گۆن تئو دُچارَ کپیت و جُستَ کنت: ’تئو کئیی مردم ائے؟ کجا رئوگا ائے؟ اے مال و دَلوَت که ترا گۆن اَنت، کئییگ اَنت؟‘
اَلّما بگوَشێت: ’تئیی کَستر آکوب مئے پُشتا پێداک اِنت.‘“ دلا گوَشتی: ”من اے ٹێکیان چه وت و پێسر راهَ دئیان و آییئے دلا نرمَ کنان. رندا که آییا گِندان، بلکێن منی اِزّتا بکنت.“
بَکشنده و وام‌دِهێن مردمئے آسَر شَرَّ بیت، هما که وتی کاران په انساپَ کنت.
گۆش دارێت! من شمارا رئوانَ کنان، بله شما اَنچُشَ بێت که گُرکانی نیاما پَس. پمێشکا مارانی ڈئولا هُژّار و کپۆدرانی ڈئولا ساده ببێت.
