23 لابانا وتی سیاد زرتنت و تان هپت رۆچا آکوبئے رندا کپت و گِلیادئے کۆهستگێن دَمگا رَسێنتی.
گڑا اِبراما گۆن لوتا گوَشت: ”ما برات اێن. منی و تئیی نیاما، یا منی و تئیی شپانکانی نیاما اَڑ و کُڑے مبیت.
گوَشتی: ”هُداوندا سَتا بات، منی واجه اِبراهێمئے هُدایا که گۆن منی واجها وتی مِهر و وپاداری‌ای برجاه داشتگ و دێم په منی واجهئے سیادانی لۆگئے اے سپرا منی رهشۆن بوتگ.“
سئیمی رۆچا لابانا هال رَست که آکوب تَتکگ.
هُدا شپا لابان اَرَماییئے وابا آتک و گوَشتی: ”هَبردار! آکوبا هچّ مگوَش، نه شَرّ، نه هَراب.“
وهدے موسّا رُست و مزن بوت، یکّ رۆچے وتی مردمانی کرّا شت و آیانی بیگاری و گرانێن کاری دیستنت. موسّایا مِسریے دیست که اِبرانیێا، بزان چه موسّائے جندئے مردمان یکّێا جنَگا اَت.
دومی رۆچا پدا ڈَنّا شت و دیستی که دو اِبرانی مِڑَگا اِنت. گۆن مئیاریگێن مردما گوَشتی: ”چێا وتی هَمکئوما جنَگا ائے؟“
