18 پَدّان‌اَراما وتی کَٹّتگێن سجّهێن مال و هستی‌ای زُرت و وتی سجّهێن رمگی سَر دئیان کرت و دێم په کَنهانئے مُلکا وتی پت اِساکئے نێمگا راه گِپت.
اِساکئے اُمر چِلّ سال اَت وهدے گۆن رِبِکّایا سوری کرت. رِبِکّا، بِتوێل اَرَماییئے جنکّ و لابان اَرَماییئے گهار اَت. بِتوێل پَدّان‌اَرامئے مردمے اَت.
چه هما وهدا ایسّوا په آکوبا کێنگ دلا داشت، هما برکتئے سئوَبا که پتا آییارا داتگ‌اَت. دلا گوَشتی: ”منی پتئے پُرسئے رۆچ نزّیکّ اَنت. رندا وتی برات آکوبا کُشان.“
که په سلامتی پِر بترّان و وتی پتئے لۆگا برسان، گڑا هُداوند منی هُدا بیت.
گڑا آکوب پاد آتک، وتی جَن و چُکّی اُشتران جَمّاز کرتنت و
کاسِدان که وتی سَپر جَت و پدا آکوبئے کرّا سر بوتنت، گوَشتِش: ”ما تئیی برات ایسّوئے کِرّا شتێن و نون آ وت گۆن چار سَد مَردا تئیی گِندُکا پێداک اِنت.“
