14 راهیل و لیاها گوَشت: ’مارا وَه نون پتئے لۆگا میراسے نێست.
پمێشکا مرد وتی پت و ماتا یلهَ کنت و گۆن جَنا هئوارَ بیت، گڑا آ دوێن، یکّ جسم و جانَ بنت.
لابانا وتی مۆلد زِلپَه وتی جنکّارا دات که آییئے هِزمتا بکنت.
لابانا وتی مۆلد بِلَّه وتی جنکّ راهیلارا دات که آییئے هِزمتا بکنت.
من بئیت‌اێلئے هُدا آن، هما جاگهئے هُدا آن که تئو اۆدا چێدَگێارا رۆگن پِر مُشت و گۆن من کئولے کرت. نون پاد آ، چه اے سرڈگارا در آ و وتی پێدائِشی مُلکا واتَرّ کن.‘
آ مارا هم دَرامدێئے هسابا چاریت. آییا مارا بها وَه کرتگ، مئے بهائے زَرّی هم وارتگ‌اَنت.
