35 آ رۆچی لابانا سجّهێن ٹِکّ و ٹَگارێن پاچِن، سَرجمێن ٹِکّ ٹِکّێن بُز که اِسپێتێن نِشانِش پِر اَت و سجّهێن سیاهێن گوَرانڈ جتا کرت و وتی مردێن‌چُکّانی دستا دات و
بِلّ مرۆچی تئیی سَرجمێن رمگانی نیاما گردان. سجّهێن ٹِکّ ٹِکّێن اِسپێت‌پَس و سیاهێن گوَرانڈ و سجّهێن ٹِکّ ٹِکّێن سیَه‌پَسان جِتا کنان. اے منی مُزَّ بنت.
لابانا گوَشت: ”شَرّ اِنت. اَنچُشَ کنێن.“
چه آکوبا سئے رۆچئے راها دور برتنت. اے وهدا آکوب، لابانئے آ دگه پَسان چارێنگا اَت.
اے پئیما هُدایا شمئے پتئے رمگ پَچ گپت و منا داتنت.
شما بگوَشێت که ’تئیی کَستر چه کَسانیا شپانک و مالدار بوتگ‌اَنت، وتی پت و پیرُکانی پئیما.‘ گڑا شمارا اے اجازتَ رسیت که گۆشِنئے دَمگا جَهمنند ببێت که مِسریانی نِزّا سجّهێن شِپانک بَژّناکێن مردم اَنت.“
