14 لابانا گۆن آییا گوَشت: ”تئو منی هَڈّ و هۆن ائے.“ آکوب تان ماهێا آییئے کِرّا جَلِّت.
گڑا اِبراما گۆن لوتا گوَشت: ”ما برات اێن. منی و تئیی نیاما، یا منی و تئیی شپانکانی نیاما اَڑ و کُڑے مبیت.
گڑا مردا گوَشت: ”نون اے چه منی هَڈّان هَڈّے و چه منی گۆشتان گۆشتے. اے باید اِنت جنێن گوَشگ ببیت، چێا که چه مردێنا زورگ بوتگ.“
راهیلی هال دات که من تئیی پتئے سیاد آن و رِبِکّائے چُکّ آن. راهیل تچانا شت و وتی پتی هال دات.
گڑا لابانا گۆن آکوبا گوَشت: ”بِلّی تئو منی سیاد ائے، بله په من مُپتا کار مکن. منا وتی مُزّا بگوَش.“
بیاێت، ایسُّپا اِسماێلیانی کِرّا بها کنێن. آییئے جندا نکُشێن. مئے برات اِنت. مئے وتی هَڈّ و هۆن اِنت.“ براتان منِّت.
په اے اُمێتا که وتی جندئے مردمان هَسَدّیگ بکنان و اے پئیما چه آیان لهتێنا برَکّێنان.
