1 آکوب راه گِپت، شت و شت تانکه رۆدراتکی مردمانی مُلکا سر بوت.
هِزمتکارا چه وتی واجهئے اُشتران ده اُشتر زُرت و رهادگ بوت. چه واجهئے نێمگا تَهر تَهرێن گچێنی ٹێکی آییا گۆن اَت. پاد آتک و دێم په اَرام‌نَهرئیما رئوان بوت. ناهۆرئے شهر همۆدا اَت.
اِساکئے اُمر چِلّ سال اَت وهدے گۆن رِبِکّایا سوری کرت. رِبِکّا، بِتوێل اَرَماییئے جنکّ و لابان اَرَماییئے گهار اَت. بِتوێل پَدّان‌اَرامئے مردمے اَت.
هما مَردێن‌چُکّ که اِبراهێما چه سُریَتان بوتگ‌اَتنت، وتی زندا آیانا ٹێکی‌ای دات و چه وتی چُکّ اِساکا دور، رۆدراتکی مُلکا راه داتنت.
هُدایا گۆن آکوبا گوَشت: ”پاد آ، بئیت‌اێلا برئو و همۆدا بنند. اۆدا په من کُربانجاهے اَڈّ کن، په هما هُدایا که وهدے تئو چه وتی برات ایسّوا تچگا اَتئے، تئیی دێما زاهر بوت.“
آکوبا همۆدا کُربانجاهے اَڈّ کرت و آ جاگهئے نامی اێل‌بئیت‌اێل کرت، چێا که وهدے آ چه وتی براتا تچگا اَت، هُدایا همِدا آییئے دێما وتا زاهر کرت.
تئیی هُکمانی راها مئیدانَ کنان، که تئو منی دلا دانا کنئے.
تئیی هُکمانی منّگا اِشتاپَ کنان، دێرَ نکنان.
