9 برئو و چه رمگا په من دو شَرّێن شِنکّ بیار که من په تئیی پتا وشتامێن ورگے اَڈّ کرت بکنان، هما پئیما که آییا دۆستَ بیت.
پدا بَر و وتی پتا بدئے که بوارتِش و چه مَرکا پێسر ترا برکت بدنت.“
گڑا آکوب شت، شِنکّی گپت و وتی ماتئے کِرّا آورتنت و ماتا وشتامێن ورگے هما پئیما اَڈّ کرت که آکوبئے پتا وشَّ بوت.
وشتامێن ورگے په من تئیار کن و بیار که بوَران و چه مرکا پێسر ترا برکت بدئیان، اَنچێن ورگے که منا دۆستَ بیت.“
منی چُکّ! نون منی هبرا شَرّ دلگۆش کن و همے پئیم که من ترا گوَشان، اَنچۆ بکن:
