6 رِبِکّایا گۆن وتی چُکّ آکوبا گوَشت: ”بچار، من اِشکت که تئیی پتا گۆن تئیی برات ایسّوا گوَشت:
اِساکا ایسّو دۆست‌تر اَت که شکارئے گۆشتانی تامی وشَّ بوت. رِبِکّایا آکوب دۆست‌تر اَت.
وهدے اِساک گۆن وتی چُکّ ایسّوا هبرا اَت، رِبِکّا آیانی هبران گۆش دارگا اَت. ایسّو که په شکارئے جنَگ و آرگا گیابانا شت،
’په من شکارے بکن و بیار و وشتامێن ورگے اَڈّ کن که بوَران و چه مَرکا پێسر هُداوندئے بارگاها ترا برکت بدئیان.‘
