5 وهدے اِساک گۆن وتی چُکّ ایسّوا هبرا اَت، رِبِکّا آیانی هبران گۆش دارگا اَت. ایسّو که په شکارئے جنَگ و آرگا گیابانا شت،
وشتامێن ورگے په من تئیار کن و بیار که بوَران و چه مرکا پێسر ترا برکت بدئیان، اَنچێن ورگے که منا دۆستَ بیت.“
رِبِکّایا گۆن وتی چُکّ آکوبا گوَشت: ”بچار، من اِشکت که تئیی پتا گۆن تئیی برات ایسّوا گوَشت:
