39 آییئے پت اِساکا گوَشت: ”تئیی هَنکێن چه زمینئے سێری و هَزگاریا بێبَهرَ بیت و چه بُرزێن آسمانئے نۆدان هم.
آکوب آییئے نزّیکّا شت و چُکِّتی. اِساکا که آییئے گُدانی بۆ لگّت، آکوبی برکت دات و گوَشتی: ”بچار، منی چُکّئے بۆ چۆ هما گیابانئے وشبۆا اِنت که هُداوندا برکت داتگ.
هُدا ترا چه آسمانئے نۆد و زمینئے سێری و هَزگاریا بێهساب دان و تازگێن شراب بدئیات.
بله ایسّوا گوَشت: ”منی برات! منا چۆناها باز هست. هرچے ترا هست، گۆن وت بدارِش.“
