38 ایسّوا گۆن وتی پتا گوَشت: ”منی پت! تئیی کِرّا برکت همے یکّێن اَت؟ منا هم برکت بدئے، منی پت!“ و ایسّوا زار زارا گرێت.
وهدے ایسّوا وتی پتئے هبر اِشکتنت، بلاهێن پِریاتے جتی. گۆن وتی پتا گوَشتی: ”منا برکت دئے، منی پت! منا هم برکت بدئے.“
ایسّوا گوَشت: ”پمێشکا نامی آکوب اِنت. اے دومی رند اِنت که منا رێپێنیت. پێسرا منی پێدائِشی هَکّی وارت و نون منی برکتی بُرت.“ پدا جُستی کرت: ”تئو په من هچّ برکت پَشت نگێتکگ؟“
اے اِسراییلئے دوازدهێن کَبیله اَتنت و اے هما هبر اَتنت که آیانی پتا برکت دئیگئے وهدا گۆن آیان کرتنت. هر یکّێارا هماییئے هسابا برکتی دات.
