29 کئوم تئیی هِزمتا بکناتنت و راج تئیی دێما کۆنڈان کپاتنت. وتی براتانی واجه باتئے و تئیی ماتئے چُکّ تئیی دێما کۆنڈان کپاتنت. هرکَس ترا نالتَ کنت، وت نالتی بات و هرکَس که ترا برکتَ دنت، آییا برکت برسات.“
هما مردم که ترا برکتَ دئینت، من آیان برکتَ دئیان و هما مردم که ترا نالتَ کننت، من آیان نالتَ کنان و زمینئے سجّهێن کئوم تئیی سئوبا برکتَ گرنت.“
آکوبا گوَشت: ”پێسرا گۆن من سئوگِند بوَر.“ گڑا آییا سئوگِند وارت و وتی پێدائِشی هَکّی آکوبئے کِرّا بها کرت.
اِساکا آکوبئے برکت دئیگ هلاس کرتگ‌اَت و آکوب نۆکی چه وتی پت اِساکئے کِرّا شتگ‌اَت که آییئے برات ایسّو چه شکارا آتک.
اِساکا گوَشت: ”من آییارا تئیی واجه کرتگ و آییئے سجّهێن سیاد آییئے هِزمتکار کرتگ‌اَنت. من آییارا گۆن دان و تازگێن شرابا رِزک و رۆزیگ بَکشاتگ. نون په تئو چے کرتَ کنان، منی چُکّ؟“
تئو په زهم وتی رۆزیگا درَ گێجئے و وتی براتئے هِزمتا کنئے، بله وهدے بێزارَ بئے، وتی براتئے جُگا چه وتی گردنا کَشّئے و چَگلَ دئیئے.“
وهدے وتی پت و براتی هال داتنت، پتا ایسُّپ هکّل کرت و گوَشت: ”اے چۆنێن وابے تئو دیستگ؟ من و تئیی مات و تئیی برات بیاێن و ترا سجده بکنێن؟“
ما ڈگارئے سرا گَندم لۆٹُک کنگا اَتێن که یکبرا منی لۆٹُک پاد آتک و اۆشتات. همے دمانا شمئے لۆٹُک، منی لۆٹُکئے چَپّ و چاگردا مُچّ بوتنت و آاِش سُجده کرت.“
هُدا زمینا په یاپِتا پْراهتر کنات. یاپِت، سامئے گِدانانی تها جَهمنند بات و کَنهان، آییئے گُلام بات.“
دریا تان دریا آییئے بادشاهی برجاه بات و چه کئورا تان زمینئے گُڈّی سیمسران.
بادشاه پَسّئوَ دنت: ’باور کنێت، وهدے شما گۆن منی یکّ کَستر کَسترێن براتێا اے پئیمێن کار کرتگ، گڑا اَلّم بزان گۆن منۆ هم کرتگ.‘
گڑا بادشاه آیان اے ڈئولا پَسّئوَ دنت: ’باور کنێت، وهدے شما گۆن منی هچّ کَسترێنێا اے ڈئولێن کار نکرتگ، گڑا اَلّم بزان گۆن منۆ هم نکرتگ.‘
آییئے کباه و رانئے سرا نامے نبشته اِنت: ”بادشاهانی بادشاه و هُداوندانی هُداوند.“
