23 اِساکا آکوب پَجّاه نئیاورت، چێا که نون آکوبئے دستان ایسّوئے دستانی پئیما باز پُٹ پِر اَت. گڑا اِساک آکوبئے برکت دئیگا لگّت.
آکوبا گۆن وتی مات رِبِکّایا گوَشت: ”بله منی برات ایسّوئے بدنا باز پُٹ پِر اِنت و منی جان ساپ اِنت.
آکوبئے گردنئے بێپُٹێن جاگه و دستی گۆن شِنکّانی پۆستا پۆشِتنت.
آکوب وتی پت اِساکئے نزّیکّا شت، پتا دست پِر کرت و گوَشت: ”تئوار آکوبئیگ اِنت، بله دست ایسّوئیگ اَنت.“
اِساکا جُست کرت: ”په راستی تئو منی چُکّ ایسّو ائے؟“ آییا پَسّئو دات: ”هئو.“
